tweede week
Blijf op de hoogte en volg Elise
16 Januari 2014 | Ghana, Kumasi
Hoi allemaal!
HEt is al weer een tijdje geleden dat ik voor het laatst iets heb geschreven, dus er zijn ook al weer een hoop dingen veranderd. Mijn vorige huisgenootje, Tomoko, is al weer weg, maar ik heb ook al weer een nieuwe. Nicole heet ze en ze komt uit Denemarken. Gelukkig is haar engels stukken beter dan die van Tomoko, dus kan ik nu wel een normaal gesprek houden. Afgelopen weekend ben ik met wat andere vrijwilligers naar Cape coast geweest. Daar viel het pas op dat er in Kumasi maar heel weinig tot geen toeristen zijn. In Cape coast waren er genoeg! Op zich is dat niet zo vreemd, aangezien het aan de zee ligt en een heleboel dingen heeft om te doen voor toeristen. We vonden er goed restaurantje waar we wat lokale dingen hebben geprobeerd. Ook heb ik daar mijn groente en fruit gehalte weer een beetje op peil proberen te krijgen. Alles wat ik door de weeks in mijn gastgezin krijg, is echt heel lekker, maar het is vooral vlees met rijst of met yam. Groente en fruit mis ik een beetje. Gelukkig kan je hier wel overal verse ananas en andere soorten fruit kopen, dus dat doe ik nu elke dag.
Maandag, dinsdag en woensdag zijn we naar kleine gemeenschappen gegaan om daar weer de gezondheidschecks uit te voeren. Als ik de bloeddruk moet meten, moet ik dat nu nog steeds met een automatisch apparaat doen, maar volgende week ga ik leren hoe ik dat analoog kan doen. Best koel! Vandaag gingen we naar een klein schooltje, om daar de kinderen les te geven over hygiene en dat soort dingen. De meeste kinderen konden amper engels en ze waren zo door het dolle heen dat er blanke bij hun school waren, dat ze toch al niet meer konden luisteren. Het lesgeven was niet zo'n succes, maar het was wel leuk om spelletjes te doen met alle kinderen.
Er zijn van de week meerder vrijwilligers bijgekomen, dus het plan voor dit weekend is om met z'n allen naar het Mole national park te gaan. We hebben een trotro (een oud en krakkemikkige minibus) gehuurd en het plan is om morgen ochtend al te gaan rijden, omdat het (afhankelijk van het verkeer) zo'n 8 uur rijden is. Het verkeer is hier trouwens wel echt super chaotisch. Het is niet zo erg als in India (dat vinden ook de Ghanezen zelf), maar het valt niet te vergelijken met Nederland. Overal in de weg zitten gaten en dat rechtst voorrang heeft, kennen ze hier niet. Volgens mij is het gewoon een kwestie van voorrang geven en vooral ook nemen. Wat ook zo heerlijk anders is dan in Nederland zijn de mensen uiteraard. De meeste zijn heel behulpzaam en aardig, maar er zitten ook ontzettende gekken en opdringerige personen tussen. Afgelopen week werden we gestalkt door een of andere oudere vent. Hij bleef ons maar aankijken en volgens mij vroeg hij om geld. Een heleboel mensen hadden al geprobeerd om hem weg te jagen (zelfs de politie) maar hij bleef maar terug komen. Blijkbaar had hij tegen de mensen die ons hielpen gezegd, dat hij nog nooit eerder blanken had gezien, maar volgens deze mensen was hij gewoon gek en dronken. Ook kun je niet over straat lopen en word je om de vier stappen aangesproken door iemand die je iets wel verkopen of gewoon een 'praatje' met je wil maken. Naja, dat zeggen ze allemaal. Meestal gaat dat van: he, how are you? where are you from? and what's your number? Elke vent wil je nummer en alleen als je zegt dat je getrouwd ben, gaan ze weg. Heel irritant! Gelukkig zijn er ook een heleboel gewone en aardige mensen hier hoor:) Ik heb ook eindelijk het systeem van het 'openbaar vervoer' hier in de gaten. Ik moet elke dag alleen naar de plaats waar we verzamelen, dus raak je er snel aan gewend.
Ik moet al weer afsluiten, want mijn tijd in het internetcafe is al weer bijna op, dus byee!!
HEt is al weer een tijdje geleden dat ik voor het laatst iets heb geschreven, dus er zijn ook al weer een hoop dingen veranderd. Mijn vorige huisgenootje, Tomoko, is al weer weg, maar ik heb ook al weer een nieuwe. Nicole heet ze en ze komt uit Denemarken. Gelukkig is haar engels stukken beter dan die van Tomoko, dus kan ik nu wel een normaal gesprek houden. Afgelopen weekend ben ik met wat andere vrijwilligers naar Cape coast geweest. Daar viel het pas op dat er in Kumasi maar heel weinig tot geen toeristen zijn. In Cape coast waren er genoeg! Op zich is dat niet zo vreemd, aangezien het aan de zee ligt en een heleboel dingen heeft om te doen voor toeristen. We vonden er goed restaurantje waar we wat lokale dingen hebben geprobeerd. Ook heb ik daar mijn groente en fruit gehalte weer een beetje op peil proberen te krijgen. Alles wat ik door de weeks in mijn gastgezin krijg, is echt heel lekker, maar het is vooral vlees met rijst of met yam. Groente en fruit mis ik een beetje. Gelukkig kan je hier wel overal verse ananas en andere soorten fruit kopen, dus dat doe ik nu elke dag.
Maandag, dinsdag en woensdag zijn we naar kleine gemeenschappen gegaan om daar weer de gezondheidschecks uit te voeren. Als ik de bloeddruk moet meten, moet ik dat nu nog steeds met een automatisch apparaat doen, maar volgende week ga ik leren hoe ik dat analoog kan doen. Best koel! Vandaag gingen we naar een klein schooltje, om daar de kinderen les te geven over hygiene en dat soort dingen. De meeste kinderen konden amper engels en ze waren zo door het dolle heen dat er blanke bij hun school waren, dat ze toch al niet meer konden luisteren. Het lesgeven was niet zo'n succes, maar het was wel leuk om spelletjes te doen met alle kinderen.
Er zijn van de week meerder vrijwilligers bijgekomen, dus het plan voor dit weekend is om met z'n allen naar het Mole national park te gaan. We hebben een trotro (een oud en krakkemikkige minibus) gehuurd en het plan is om morgen ochtend al te gaan rijden, omdat het (afhankelijk van het verkeer) zo'n 8 uur rijden is. Het verkeer is hier trouwens wel echt super chaotisch. Het is niet zo erg als in India (dat vinden ook de Ghanezen zelf), maar het valt niet te vergelijken met Nederland. Overal in de weg zitten gaten en dat rechtst voorrang heeft, kennen ze hier niet. Volgens mij is het gewoon een kwestie van voorrang geven en vooral ook nemen. Wat ook zo heerlijk anders is dan in Nederland zijn de mensen uiteraard. De meeste zijn heel behulpzaam en aardig, maar er zitten ook ontzettende gekken en opdringerige personen tussen. Afgelopen week werden we gestalkt door een of andere oudere vent. Hij bleef ons maar aankijken en volgens mij vroeg hij om geld. Een heleboel mensen hadden al geprobeerd om hem weg te jagen (zelfs de politie) maar hij bleef maar terug komen. Blijkbaar had hij tegen de mensen die ons hielpen gezegd, dat hij nog nooit eerder blanken had gezien, maar volgens deze mensen was hij gewoon gek en dronken. Ook kun je niet over straat lopen en word je om de vier stappen aangesproken door iemand die je iets wel verkopen of gewoon een 'praatje' met je wil maken. Naja, dat zeggen ze allemaal. Meestal gaat dat van: he, how are you? where are you from? and what's your number? Elke vent wil je nummer en alleen als je zegt dat je getrouwd ben, gaan ze weg. Heel irritant! Gelukkig zijn er ook een heleboel gewone en aardige mensen hier hoor:) Ik heb ook eindelijk het systeem van het 'openbaar vervoer' hier in de gaten. Ik moet elke dag alleen naar de plaats waar we verzamelen, dus raak je er snel aan gewend.
Ik moet al weer afsluiten, want mijn tijd in het internetcafe is al weer bijna op, dus byee!!
-
20 Januari 2014 - 22:47
Brigitte:
Hoi Elise, leuk om je berichtjes te lezen. Zo blijven we op de hoogte van hetgeen je daar doet. Nog heel veel plezier. Groetjes van Marsha en Brigitte -
31 Januari 2014 - 11:17
Erna:
Hallo Elise,
Een dag te laat maar alsnog van Harte Gefeliciteerd met je verjaardag. Ik hoop dat je daar een leuke verjaardag hebt gehad.
Nog een fijne tijd daar.
Groetjes Erna Wanders.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
